تعیین عوامل خطر سقوط در سالمندان مقیم آسایشگاه‌های سالمندی تهران

چکیده زمینه: طبق آمار موجود حدود40 درصد افراد بالای 85 سال سقوط می کنند که در بعضی موارد این حادثه به مرگ منجر می شود. هدف: مطالعه به منظور تعیین عوامل خطر سقوط در سالمندان مقیم در آسایشگاه های سالمندی تهران انجام شد. مواد و روش ها‌: این مطالعه تحلیلی در سال 1384 در 10 آسایشگاه دولتی و خصوصی شهر تهران انجام شد. 100 نفر از سالمندان مقیم آسایشگاه ها به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و وضعیت تعادلی، ایستادن و راه رفتن آنها با کمک ابزار استاندارد "بررسی انجام حرکت هدف دار تی نی تی (POMA)" بررسی شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری ANOVA، تی و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند. یافته ها: میانگین سنی سالمندان 36/6±87/73 سال بود. امتیاز آزمون وضعیت ایستادن و راه رفتن در اکثر سالمندان (%52) 10 تا 12 و در کم ترین آنها (%6) 1 تا 3 بود. امتیاز آزمون تعادلی در اکثر آنها (%50) 13 تا 16 و در کم ترین آنها (%4) 2 تا 4 بود. جمع امتیاز آزمون ها در اکثر موارد (%37) 25 تا 28 و در کم ترین موارد (%31) 19 تا 24 بود. بین سن و امتیاز هر کدام از آزمون ها و جمع امتیاز آزمون ها ارتباط مستقیم معنی داری مشاهده شد(303/0= γ و 002/0=p). نتیجه گیری: سالمندان مقیم آسایشگاه های تهران با توجه به شرایط فیزیولوژیک خود در خطر «افتادن» قرار دارند. کاربرد ابزار بررسی در این تحقیق را می توان به عنوان وسیله ای آسان و سریع جهت تشخیص خطر افتادن در سالمندان پیشنهاد نمود.